Cap sur l'Ecole inclusive en Europe.

Transdyscyplinarność służąca włączeniu: jak zmodyfikować naszą pracę, by pomóc uczniom z SPE

Ten submoduł: „Transdyscyplinarność służąca włączeniu: jak zmodyfikować naszą pracę, by pomóc uczniom z SPE” podzielono na 3 części (łączna długość 6 h 30 min)

Cele

  1. - Nauczyć się lepiej rozpoznawać i rozumieć problemy z uczeniem się i metody pracy uczniów z SPE (specjalnymi potrzebami edukacyjnymi);
  2. - Analizować różne pomoce do istniejących metod pracy: kapsuły wideo, dobre praktyki, fiszki źródłowe, fiszki pedagogiczne, dodatkowe informacje;
  3. - Zastanowić się, jak można ulepszyć swoje metody nauczania na co dzień, samodzielnie lub w zespole multidyscyplinarnym (uczniowie, rodzice, nauczyciele, wychowawcy, dyrektorzy), by móc lepiej wspierać uczniów;
  4. - Wykazać się refleksyjnością poprzez analizę praktyk w szkole i zaproponowanie sposobów poprawy z przekrojowej i włączającej perspektywy.

 

 

PODEJŚCIE TRANSDYSCYPLINARNE

 

 

Kwestia włączenia zakłada szczególne podejście do uczniów z różnymi rodzajami trudności, które nazywamy SPE – Specjalnymi Potrzebami Edukacyjnymi. Transdyscyplinarność to koncept zakładający, że sproblematyzować sytuację możemy jedynie, jeśli spojrzymy na nią z różnych perspektyw. Jeśli więc rozważamy sytuację dziecka w szkole tylko z punktu widzenia jego choroby, to nie otrzymamy wystarczających informacji o specjalnych potrzebach edukacyjnych tego ucznia. Nauka problematyzowania to przede wszystkim przekraczanie wiedzy specjalistycznej, by stworzyć spójny program nauki dla dziecka i jego nauczyciela. Należy zebrać informacje medyczne, rodzinne, społeczne i kulturowe, a także informacje o formie nauczania, którą wykorzysta nauczyciel do osiągnięcia swoich celów.

Podejście transdyscyplinarne nie polega na nałożeniu na siebie dziedzin, jest to raczej nić przenikająca różne dziedziny, która wykorzystuje obserwacje różnych specjalistów.

To zrozumiałe, że takie podejście wymaga czasu na zebranie informacji, ale także na refleksję i napisanie programu dostosowanego do umiejętności ucznia.

Dlatego nauczyciel sam nie może stworzyć projektu, który byłby transdyscyplinarny – potrzeba spotkania wielu osób pracujących wspólnie, specjalistów znających trudności danego dziecka.

 

 

 

Według Edgara Morina „główna misja nauczyciela to zrozumienie, jak łączyć”a „jednocześnie jak problematyzować”. 

„Łączenie i problematyzowanie” mogą bowiem iść ze sobą w parze. Jak dodaje:

„Gdybym był nauczycielem, spróbowałbym połączyć pytania, zaczynając od istoty ludzkiej,
pokazując jej aspekt biologiczny, psychologiczny, społeczny itd. „