APAJH -

Czas trwania i sposób prowadzenia debaty: : 110 minut (maks. 2 h).
). Ten czas można modyfikować, w zależności od liczby uczestników i od tego, jak długie są wystąpienia.

15 minut objaśnienie zadania, rozdanie fiszek źródłowych
45 minut czas dla uczestników na przemyślenie zadanych pytań i zapoznanie się z fiszkami źródłowymi.
30 minut – debata

En fin de débat Na końcu debaty zaplanowano 20 minut na uporządkowanie i streszczenie przedstawionych opinii.

Na początku sesji należy wyznaczyć moderatora debaty.

Treść

SZgodnie z danymi z września 2018 r., konwencję podpisało 177 krajów na całym świecie, a 92 kraje ją ratyfikowały (dane ze strony: https://www.un.org/development/desa/disabilities/convention-on-the-rights-of-persons-with-disabilities.html). Unia Europejska ratyfikowała tę konwencję w 2010 r. W najbliższej przyszłości kraje członkowskie będą musiały zastosować zalecenia Konwencji w tworzeniu swojej polityki edukacyjnej, zwłaszcza, że krajowe prawa w tej kwestii są bardzo zróżnicowane, o ile w ogóle istnieją. Dlatego ważne jest podkreślenie jej głównych zasad, aby określić ich konsekwencje dla polityki edukacyjnej.

Część modułu/ D

Prawo międzynarodowe

Część modułu/ D

Artykuł 24 Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami z 2006 r

D

Część modułu/

Konsekwencje art. 24 Konwencji dla systemów edukacji

Rozdać uczestnikom fiszki źródłowe dotyczące Konwencji ONZ z 2006 r. i artykułu 24 dotyczącego edukacji włączającej

1. Organizacja debaty na temat: Musisz stworzyć prawo umożliwiające organizację edukacji włączającej w swoim kraju, z uwzględnieniem głównych zasad konwencji ONZ z 2006 r. Jakie powinieneś/powinnaś wyznaczyć sobie cele? Co powinieneś/powinnaś zapewnić, żeby edukacja włączająca była skuteczna?

2. Z punktu widzenia dyrektora szkoły, o jakie środki (materiały i zasoby ludzkie) poprosił(a)byś ministerstwo w celu zapewnienia zgodności z nowym prawem?

3. Twoja szkoła nie może zapewnić Ci dodatkowego nauczyciela w klasie ze względu na przydzielenie większej liczby nauczycieli do klas specjalistycznych. Jakie argumenty możesz przedstawić, by wykazać, że Twoje zapytanie jest priorytetowe?

o Spodziewane odpowiedzi:

1. ele prawodawstwa:

Wstęp: Pojęcie etyki zastąpiło teraz pojęcie „normalności”.

„Normalność” jest ważnym pojęciem statystycznym (oznacza cechy, które występują najczęściej), a etyka to dziedzina filozofii, która kwestionuje cele, wartości egzystencji i warunki szczęśliwego życia, a także pojęcie „dobra” i „zła”.

Wartości, które były inspiracją dla Konwencji ONZ, zwłaszcza art. 24, to:

Równe szanse
Brak dyskryminacji ludzi z powodów opartych na różnicach (niepełnosprawność, płeć, rasa itd.)

Ten artykuł wyraźnie odnosi się do praw osób z niepełnosprawnościami do edukacji.

„W celu realizacji tego prawa bez dyskryminacji i na zasadach równych szans, Państwa Strony zapewnią włączający system kształcenia umożliwiający integrację na wszystkich poziomach edukacji i w kształceniu ustawicznym”

Aby wdrożyć te główne zasady, prawodawca musi kierować się następującymi celami:

« pełnego rozwoju potencjału oraz poczucia godności i własnej wartości, a także wzmocnienia poszanowania praw człowieka, podstawowych wolności i różnorodności ludzkiej,
« rozwijania przez osoby niepełnosprawne ich osobowości, talentów i kreatywności, a także zdolności umysłowych i fizycznych, przy pełnym wykorzystaniu ich możliwości,
« umożliwienia osobom niepełnosprawnym skutecznego udziału w wolnym społeczeństwie.

Cele edukacji włączającej powinny więc zdecydowanie stanowić podstawę takiego prawodawstwa.

Środki, które należy wdrożyć:

Aby wdrożyć cele włączenia, szkoła musi dostosować się do specyfiki swoich odbiorców, co wymaga:

Wyłożenie przesłanek w „rozsądny sposób, stosownie do potrzeb”
Zapewnienie sprzętu, który choć częściowo wyrówna niepełnosprawność
Wspieranie uczniów z niepełnosprawnościami, by „ułatwić ich skuteczną edukację”
Indywidualne wsparcie, by „zoptymalizować postępy szkolne i socjalizację”
Pojęcie dostępności we wszystkich jego formach staje się moralnym obowiązkiem w naszym społeczeństwie.

Szkolenie nauczycieli w sercu systemu:

Szkolenie nauczycieli i pracowników odpowiedzialnych za uczniów z SPE jest absolutną koniecznością, by można było osiągnąć cele włączenia – jest nawet ważniejsze niż warunki materialne mogące ułatwić włączenie uczniów z niepełnosprawnością.

Po pierwsze należy „uwrażliwić nauczycieli (wszystkich), dyrektorów oraz pracowników wszystkich szczebli na niepełnosprawność”, co wymaga programów szkoleniowych różnego stopnia dla niemal wszystkich pracowników oraz stałego wsparcia z góry.
Alfabet Braille’a i język migowy muszą stanowić część szkolenia dla nauczycieli.
Nauczyciele muszą też dowiedzieć się, jak korzystać ze wszystkich materiałów technicznych i „form, sposobów i metod ulepszonej i alternatywnej komunikacji oraz technik i materiałów edukacyjnych dostosowanych do osób z niepełnosprawnościami”.
To jasne, że z perspektywy włączenia szkolenie muszą odbyć wszyscy nauczyciele i pracownicy mający kontakt z niepełnosprawnością, nie tylko nauczyciele specjalistyczni.

2. Jakie środki są konieczne do organizacji włączenia w szkole ?

Obecność uczniów z SPE w zwykłych klasach będzie wymagała pewnych adaptacji i zapewnienia dodatkowych materiałów:

Dostosowanie miejsca pracy
Zakup specjalistycznych materiałów i dostosowanych mebli
Rozszerzenie szkoleń dla nauczycieli
Kształcenie zespołów edukacyjnych i wzmacnianie współpracy między pracownikami medycznymi, nauczycielami i samorządem lokalnym
Zwiększenie liczby nauczycieli w klasach, zwłaszcza wyspecjalizowanych wychowawców.

W zamian za to może uda się zamknąć większość placówek specjalistycznych, co pozwoliłoby na przypisanie nauczycieli do szkół z klasami włączającymi.

Niektóre z tych obowiązków leżą (najczęściej) w zakresie samorządów lokalnych, ale inne są odpowiedzialnością Ministerstwa Edukacji, które, jeśli to konieczne:

Zapewni sesje szkoleniowe dla wszystkich nauczycieli i pracowników zajmujących się uczniami z SPE
Zainicjuje reformę strukturalną mającą na celu eliminację placówek specjalnych i przeniesienie ich personelu do zwykłych klas
Zwiększy liczbę nauczycieli w klasach z uczniami z SPE
Ułatwi współpracę pomiędzy szkołą a innymi stronami zajmującymi się opieką nad uczniami z niepełnosprawnością.
Oraz – o ile już tak nie jest – przekaże kontrolę nad zarządzeniem i organizacją szkołom, żeby mogły spełnić konkretne potrzeby na szczeblu lokalnym.

3. Jakie są argumenty przeciwko ministerstwu, które odmawia zapewnienia dodatkowych zasobów?

Jest to oczywiście studium przypadku: trudno sobie wyobrazić, że ministerstwo nie poniesie konsekwencji za złamanie prawa, które właśnie zostało uchwalone.

Ale wyobraźmy sobie, że tak jest. Oto kilka argumentów, które można wykorzystać, by spróbować wygrać sprawę.

Właśnie weszło w życie prawo obligujące szkoły do przyjęcia uczniów z SPE do klas szkolnych, bez żadnej dyskryminacji, z wyjątkiem sytuacji, kiedy względy medyczne wymagają zasobów, których szkoła nie posiada.
To absurd, że dodatkowych pracowników przypisano do placówek specjalnych, podczas gdy obowiązkowe włączenie w szkole – gdyby zastosować je rygorystycznie – opróżni te placówki z większości pracowników.
Większość uczniów ze szkół specjalnych powiększy grono uczniów w zwykłych klasach. Logiczne jest, że w zamian nauczyciele specjalni wzmocnią grono pedagogiczne w zwykłych szkołach.
Jeśli ze względów wygody te struktury zostałyby utrzymane, a uczniowie zmuszeni do rotacji między szkołą zwykłą i specjalną, stanowiłoby to złamanie podstawy prawa, a tym samym naraziłoby władze na procesy wytaczane przez rodziców i stowarzyszenia.
Ministerstwo nie może więc zbagatelizować reform strukturalnych wymaganych przy wdrażaniu tego prawa.