- Część pierwsza (fiszka nr 4):
Zróżnicowane kształcenie w szkole: indywidualizacja i personalizacja nauczania.
Nie wszyscy uczniowie w klasie uczą się danego tematu w ten sam sposób lub mają taki sam poziom umiejętności. Nauczyciele muszą rozważyć szeroki zakres sposobów nauczania (wizualny, słuchowy, kinestetyczny itd.) przy planowaniu zajęć. Muszą dobrze znać swoich uczniów, żeby móc zaproponować każdemu ćwiczenia i zadania wspomagające uczenie.
Ta fiszka ma trzy główne cele:
- pokazanie, czym jest zróżnicowane nauczanie w szkole i w jaki sposób można je osiągnąć;
- wyjaśnienie, dlaczego zróżnicowane nauczanie jest coraz bardziej potrzebne w szkołach;
- przedstawienie schematu podsumowującego cechy charakterystyczne zindywidualizowanego i dostosowanego podejścia dydaktycznego.
Część druga (fiszka nr 5):
Logika włączenia jako konkretna odpowiedź na socjalizację niepełnosprawności.
Kiedy osiąga się włączenie, społeczeństwo musi zapewnić podstawowe prawa do edukacji, nauki i pracy, które służą wspieraniu rodziny, szkoły i dostępu do pracy. Promowanie włączenia oznacza więc poprawę jakości życia wszystkich ludzi, ich dobrobyt, tworzenie humanitarnego świata, uznanie, że każda osoba jest niepowtarzalna, złożona i nienaruszalna.
Ta fiszka ma na celu pokazanie, jak logika włączenia jest dziś odpowiedzią na współczesną potrzebę zmiany, podkreślając, jak ważne jest, by cenić każdą osobę i dać wszystkim szansę na aktywny udział w życiu społecznym.
Włączenie odwraca podział na lepsze i gorsze, wyższe i niższe, bogate i biedne, istotne i nieistotne, i daje jednakową godność wszystkim ludziom, przyczyniając się do stworzenia nowego, demokratycznego społeczeństwa opartego na współpracy, tolerancji, akceptacji i równości w różnorodności.
Część trzecia (fiszka nr 6):
Polityki edukacyjne i praktyki włączające
W tej części kursu będziemy analizować rozwój polityk i instrumentów służących obronie praw osób z niepełnosprawnościami, rozpoczynając od pierwszej międzynarodowej klasyfikacji niepełnosprawności WHO z 1980 r. aż po Konwencję o prawach osób niepełnosprawnych przyjętą w 2006 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ. Jest to więc analiza porównawcza polityk edukacyjnych i praktyk włącających dla osób z niepełnosprawnościami w krajach europejskich.
Ta fiszka ma trzy zasadnicze cele:
Prezentacja
Podczas nauki każdy uczeń potrzebuje, by wziąć pod uwagę jego wyjątkowość. W tym sensie można stwierdzić, że mówienie o uczniach z SPE to mówienie o wszystkich uczniach. Stworzenie środowiska do nauki, które uwzględni wyjątkowość każdego ucznia oznacza stworzenie prawdziwie włączającej edukacji dla każdego. Ale pytanie brzmi: czy istnieją strategie nauczania, które mogą stworzyć takie środowisko włączające, że nie będzie potrzeby innego wyboru niż wdrożenie go dla każdego ucznia? A jeśli istnieją, jak można je wdrożyć?
Jak logika włączenia może być dziś odpowiedzią na współczesną potrzebę zmiany, podkreślając, jak ważne jest, by cenić każdą osobę i dać wszystkim szansę na aktywny udział w życiu społecznym?
Cele
1. Poznanie i zastosowanie w praktyce ćwiczeń wspierających oraz technik ułatwiających i mających na celu współpracę, by pomóc dzieciom z SPE.
2. Refleksja nad różnicami i elementami wspólnymi w politykach włączających wdrożonych w Europie.
Odbiorcy
Materiały i metodologia