Cap sur l'Ecole inclusive en Europe.
Powstanie i rozwój pedagogiki specjalnej. Pedagogika specjalna jako program włączający.
Celem tego kursu jest pomoc w zrozumieniu, w jaki sposób, dlaczego i kiedy pedagogika specjalna powinna być szeroko wdrażana w pedagogice ogólnej. Ma ona także prowadzić do lepszego rozumienia koncepcji „różnorodności”, „normalności” i „zdolności do uczenia się”, żebyśmy mogli głębiej zastanowić się nad tym, jak ważne jest włączenie osób ze Specjalnymi Potrzebami Edukacyjnymi zarówno w kontekście społecznym, jak i szkolnym.
Edukacja włączająca, zgodnie z definicją w statucie z Salamanki, promuje „rozpoznanie potrzeby działania w kierunku osiągnięcia szkoły odpowiedniej dla każdego, która docenia różnorodność, wspiera naukę i reaguje na indywidualne potrzeby” (UNICEF, The Right of Children with Disabilities: A Rights-Based Approach to Inclusive Education, 2012). Systemy edukacji włączającej są zakorzenione w pedagogice opartej na dziecku i zakładają, że każde dziecko można skutecznie edukować, również te mające poważne niepełnosprawności. Zaletą tych szkół jest nie tylko zdolność do zapewnienia „wysokiej jakości nauczania wszystkim dzieciom”; struktura tych szkół jest też kluczowa w procesie zmiany postaw dyskryminujących, tworzenia otwartych środowisk i rozwoju społeczeństw włączających.
Złożoność współczesnego świata i różne potrzeby edukacyjne uczniów wymagają od szkoły włączającej rozwoju nowych strategii i metod interwencji, aby działać w kierunku personalizacji oferty pedagogicznej. Kontekst rozważany na kursie to nauczanie, a w szczególności analiza specyfiki potrzeb edukacyjnych każdego ucznia. Celem tej analizy jest wykazanie, że poprzez podejście humanistyczno-emocjonalne i teorię counseling learning można osiągnąć wysoki poziom włączenia szkolnego ze względu na fakt, że nauczyciel musi wykorzystać dynamikę psychologiczną każdego ucznia, aby osiągnąć idealne nauczanie. Teoria counseling learning jest więc pomocnym narzędziem w rozpoznawaniu potencjału uczniów, różnicowaniu nauczania i zagwarantowaniu każdemu szansy na osiągnięcie sukcesu.
Prezentacja
Nowe zasady, które wpływają na szkolnictwo, coraz częściej opierają się na przekazywaniu problemów z uczeniem się w ręce medycyny. Diagnozy i liczne badania obecne współcześnie w szkołach zastępują metody dydaktyczne i pedagogiczne.
Dlatego tak ważne jest dziś, by w tym kursie omówić pedagogikę specjalną i kształcenie specjalne.
Pedagogika specjalna to gałąź pedagogiki zajmująca się niepełnosprawnością w szerokim ujęciu i dotycząca osób ze Specjalnymi Potrzebami Edukacyjnymi. Jej celem jest wspieranie ogólnego kształcenia osobowości osób z SPE.
Celem pedagogiki specjalnej jest wyróżnienie elementów powiązanych z deficytami w dziedzinie, aby odkryć, jakie warunki są konieczne do zredukowania danej niepełnosprawności, żeby nawet osoba mająca trudności mogła wziąć aktywny udział w tworzeniu swojego życia.
Dobrzy wychowawcy, instruktorzy i nauczyciele to najlepsza „terapia” dla naszych dzieci, ich rodzin i całego społeczeństwa. Do pracy z uczniami z SPE konieczne są odpowiednie umiejętności: narzędzia interwencji i organizacji terytorialnej dla włączenia w szkole.
Cele
1. Zdobycie umiejętności z zakresu pedagogiki specjalnej i technik ułatwiających dla dzieci ze Specjalnymi Potrzebami Edukacyjnymi;
2. Poznanie i zastosowanie w praktyce ćwiczeń wspierających oraz technik ułatwiających i mających na celu współpracę, by pomóc dzieciom z problemami lub z tzw. diagnozą Specjalnych Potrzeb Edukacyjnych;
3. Wykorzystanie w praktyce ćwiczeń dla uczniów ze Specjalnymi Potrzebami Edukacyjnymi.
Odbiorcy
Materiały i metodologia
