Cap sur l'Ecole inclusive en Europe.
Część pierwsza (fiszka nr 9):
Różnorodność i włączenie w szkole.
Co możemy zrobić, aby osiągnąć włączenie? Jak możemy skutecznie włączyć wszystkich uczniów? Włączenie zaczyna się od wiary w to, co jest możliwe, a nie w to, co niemożliwe. Prawdziwe „włączenie szkolne” jest możliwe jedynie, jeśli przestaniemy postrzegać różnorodność jako problem i jeśli postaramy się „znormalizować” bycie różnym.
Ta fiszka ma trzy główne cele:
- pokazanie, jak rosnąca różnorodność uczniów w szkołach sprawia, że nauczanie różnicujące w klasie jest jeszcze bardziej potrzebne;
- wyjaśnienie, czym jest „edukacja włączająca”;
- pokazanie, jak praktyki włączające skutecznie wykorzystują zasoby szkolne;
- pokazanie, że wsparcie behawioralne pomaga utrzymać pozytywne środowisko edukacyjne dla wszystkich.
- Część druga (fiszka nr 10):
Ankieta dot. metodologii włączających
Według dydaktyki włączającej nauczyciele powinni znać wiele różnych metodologii i technik, które umożliwią uczniom najbardziej skuteczną naukę. Czy nauczyciele posiadają te kompetencje?
Chcielibyśmy udowodnić, że wiedza i stosowanie różnych metodologii mogą uprościć i ułatwić nauczanie.
Podstawowe źródła to klasyczne teksty pedagogiczne – Dewey, Wygotski, Bruner, Gardner, Freinet, Morin.
- Część trzecia (fiszki nr 11 i 12)
Metapoznanie i style nauczania/uczenia się Inteligencje wielorakie: różnorodność służąca ulepszeniu
Znaczenie metapoznawczego stylu nauczania; refleksja na temat stylów uczenia się i nauczania.
Fiszka nr 11 jest zainspirowana refleksją nad znaczeniem metapoznawczego stylu nauczania. Jako że nie można rozdzielić tego podejścia od refleksji nad stylami kognitywnymi, analizujemy też wpływy tych stylów na procesy nauczania/uczenia się. Na końcu proponujemy uproszczenie i redukcję spolaryzowanych stylów uczenia się (i nauczania) do dwóch podstawowych obszarów – systematyczno-analogicznego i cyfrowo-holistycznego. Uproszczenie pozwala na bardziej skuteczne radzenie sobie z różnymi sytuacjami i zachęcenie uczniów do większej strategicznej elastyczności.
Złożoność współczesnego świata i różne potrzeby edukacyjne uczniów wymagają od szkoły włączającej rozwoju nowych strategii i metod interwencji, w formie spersonalizowanej oferty pedagogicznej. Fiszka nr 12 ma na celu pokazanie, że można osiągnąć wysoki poziom włączenia szkolnego poprzez teorię inteligencji wielorakich i dzięki różnym formom inteligencji, tak jak postulował Gardner, a w konsekwencji można opracować inne sposoby nauczania dla każdego ucznia.
Ta teoria pozwala skupić się na różnicach w procesie uczenia się i postrzegać różnorodność jako zasób. Teoria inteligencji wielorakich jest więc skutecznym narzędziem w rozpoznawaniu potencjału uczniów, różnicowaniu ćwiczeń i wspieraniu szans wszystkich uczniów na sukces szkolny.
Część czwarta (fiszka nr 13):
Technologie komputerowe i włączenie szkolne: Co zrobić, żeby zmienić wartości?
Zastosowania technologii informatycznej w nauczaniu (zastosowanie informatyki w szkole i w edukacji); technologie komputerowe i włączenie szkolne.
Te badania są częścią prac nad zastosowaniami technologii komputerowej w nauczaniu. Szczególny nacisk jest kładziony na możliwości, jakie narzędzia i języki oferują w burzeniu barier w nauce i w podkreślaniu różnic – głównym tematem tej pracy jest bezwarunkowa i niewyłączna dostępność materiałów edukacyjnych i kontekstów. Kiedy badamy dziedzinę informatyki i jej zastosowanie w szkole i edukacji, kontakt między różnymi dyscyplinami jest zarówno nieunikniony, jak i pełen wyzwań: wszelka praca, której celem jest rozważenie potencjalnego zastosowania i znaczenia narzędzi informatycznych wymaga podejścia interdyscyplinarnego, które łączy w sobie nauki humanistyczne i społeczne z informatyką i studiami nad komunikacją.
Część piąta (fiszka nr 14):
Perspektywy na przyszłość: Odwrócona Klasa (Flipped Classroom)
W tej fiszce skupimy się na rozwiązaniu, które może być jednym z najbardziej odpowiednich rozwiązań metodologicznych na problemy edukacyjne powiązane ze Specjalnymi Potrzebami Edukacyjnymi: Odwróconą Klasą. Chcemy zastanowić się nad potrzebą stworzenia pozytywnego i przyjaznego kontekstu szkolnego, w którym będziemy promować sukces szkolny i społeczny każdego ucznia, poprzez efektywne planowanie oraz wybory metodologiczne, organizacyjne i dydaktyczne.
To odpowiedź na bardziej złożoną potrzebę zmiany „sposobu, w jaki robi się szkołę”, aby nadążyć za zmieniającymi się czasami i odpowiedzieć na potrzeby młodych ludzi.
Część modułu/ D
Część modułu/ R
Parma 2.0 –Biuro informacji turystycznej
Projekt “Progetto Temporal’Oca
Video Tutorial – materiał instruktażowy video
Część modułu/ E
Praca w okręgu
- Co możemy zrobić, aby osiągnąć włączenie? Jak możemy skutecznie włączyć wszystkich uczniów?
- Do jakiego stopnia metapoznawcze podejście edukacyjne i refleksja nad stylami nauczania i uczenia się mogą pomóc w osiągnięciu włączenia w szkole?
- Jakie są najbardziej odpowiednie rozwiązania metodologiczne, które mogą rozwiązać problemy edukacyjne związane ze Specjalnymi Potrzebami Edukacyjnymi?
- Jakie wsparcie behawioralne możemy zastosować, by stworzyć i utrzymać pozytywne środowisko nauki dla wszystkich?
- Czy teoria inteligencji wielorakich może być uważana za skuteczne narzędzie do rozpoznawania potencjału uczniów, różnicowania nauczania i zagwarantowania każdemu szans na sukces?
- Jakie narzędzia i strategie służą do likwidacji barier w dostępie do nauki i maksymalnemu wykorzystaniu różnic?
- Jak udostępnić wszystkim uczniom materiały i konteksty edukacyjne?
- Technologie informatyczne i włączenie szkolne: w jaki sposób uwypuklić różnice?
Prezentacja
W toku epokowych zmian, których wszyscy doświadczamy, postać nauczyciela-społeczeństwa, nauczyciela z umysłem 2.0 jest potrzebna jak nigdy dotąd: osoba komunikująca i mediator, gotowy, by uczyć się i aktualizować swoją wiedzę przez internet, który potrafi przygotowywać materiały elektroniczne i chce dzielić się nimi z kolegami, potrafi korzystać z technologii i internetu do takich celów jak realne środowisko nauki. Nauczyciel, który umie odkrywać nowe strategie nauczania i wypróbowywać nowe metody.
Z drugiej strony rozwój technologii dla każdego, nawet dla tych, którzy mają już podstawowe umiejętności komputerowe, połączony z dostępem do internetu i podstawową filozofią dzielenia się, nakłaniając użytkowników, by sami edytowali materiały elektroniczne – wszystko to umożliwiło rozwój intuicyjnego i łatwego w użyciu oprogramowania oraz stworzenie bezpłatnych materiałów edukacyjnych, tworzonych i współdzielonych przez nauczycieli na całym świecie.
Ten scenariusz, połączony z badaniami naukowymi licznych pedagogów (od Freineta i aktywizmu Deweya przez koncepcję Inquiry Learning Rutherforda, do zasad społecznego konstruktywizmu Jonathana i konektywizmu Siemensa) doprowadził do powstania nowych metod nauczania, na przykład „odwróconej klasy”, w której uczeń w domu porównuje się do nauczanych treści – które zawsze są przekazywane w szkole – w swoim własnym rytmie i według własnych potrzeb, a kiedy wraca do klasy, pod przewodnictwem nauczyciela bierze udział w ćwiczeniach opartych na nauczaniu poprzez odkrywanie i badanie, dzięki któremu sam może współtworzyć treść zajęć i staje się prawdziwym protagonistą własnej wiedzy.
Cele
Kurs skupia się na strategiach komunikacji i uczenia się w celu wsparcia trudnego zadania, jakim jest nauczanie i uczenie się, nawet w sferze prywatnej.
Kurs proponuje prezentację serii narzędzi, edukacyjnych i informatycznych, której towarzyszą strategie metapoznawcze konieczne do zainicjowania i wspierania ścieżki rozwoju w stronę autonomii w nauczaniu uczniów z SPE.
Ćwiczenia skupiają się na odzwierciedleniu różnych stylów nauczania i na tym, jak właściwe nauczanie włączające może być przydatne nie tylko dla ucznia z SPE, ale też dla całej klasy. .
Odbiorcy
Materiały i metodologia
